Dünya Ülkelerinin Singapur Okullarından Öğrenecekleri Şeyler

Bu ada devletinin eğitimini ayakta tutan yegane şey; sıkı öğretim yöntemleri ve mükemmel öğretmenler.

Singapur adası 1965’te bağımsız bir ülke haline geldiğinde, daha az arkadaşı ve daha az doğal kaynağı vardı. Nasıl dünyanın en büyük ticaret ve finans merkezlerinden biri oldu? İlk başbakan Lee Kuan Yew’in stratejisi şuydu: “Singapur’un yalnızca mevcut doğal kaynağını olan -halkını- geliştirmek”.

Bugün Singapur’un eğitim sistemi dünyanın en iyisi olarak kabul edilmektedir. Ülke, başlıca üç matematik kategorisinde, okuma ve fen derslerinde, OECD’nin, onlarca ülkede 15 yaşındaki bir düzine çocuktan oluşan bir ekibe uygulanan Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programının (PISA)’da en üst sıralarında yer almaktadır. Singapurlu öğrenciler kabaca Amerikalı akranlarından matematikte üç yıl ileridedir. Singapur, küçük çocukların sınavlarında da benzer şekilde başarılıdır ve en iyi okullarının mezunları dünyanın en iyi üniversitelerine dağılmış durumdadırlar.

Ada devletinin dünyaya öğretecek çok şeyi var ama diğer ülkeler isteksiz aynı öğrenciler gibi. Bunun bir nedeni Singapur’un sınıfa lider öğretmenlerle birlikte geleneksel pedagojiyi desteklemesidir. Bu, birçok reformcunun daha gevşek, daha “ilerici” bir öğretimi tercih etmesinin aksine, çocukları kendileri için öğrenmeye teşvik etmeyi amaçlar. Her ne kadar uluslararası çalışmalar doğrudan öğretimin gerçekten bilgi aktarmanın iyi bir yolu olduğunu öne sürse de, eleştirmenler Singapur’un üretken olmayan, sefil matematik fırtınası üreten bir “delme ve öldürme” modeline sahip olduğunu iddia ediyorlar. Ebeveynler, sistemin çocuklarına koyduğu stres hakkında endişelenir (çocukları ek derslere götürdüklerinde bile bu endişe devam eder).

Ancak Singapur, akademik parlaklığın kişisel becerileriden gelmediğini gösteriyor. 2015’te Singapurlu öğrenciler, işbirlikçi problem çözme, okuma ve bilimde olduğundan daha iyi puan almak için tasarlanmış yeni bir PISA sıralamasında da ilk sırada yer aldı. Ayrıca öğrenciler, Finlandiya’daki çocuklardan çok daha mutlu olduklarını bildirdiler. Eğitimciler ise, geleneksel öğretim yöntemleriyle olağanüstü sonuçlar elde etmenin bir örneği olarak gördükleri bir ülke olduklarını bildirdiler. Başarılarıyla yetinmeyen Singapur şimdi üretkenliği geliştirmek ve stresi azaltmak için reformlar başlatıyor (makaleye bakın). Bu bir başarısızlık belirtisi değil, eğitim reformuna aşamalı olarak kanıta dayalı bir yaklaşım değil, Singapur’un dünyanın geri kalanına sunduğu üç dersten bir tanesi.

Diğer ülkelerin çoğu zaman parça parça ve eşgüdümlü reformları çıkardığı yerlerde, Singapur sisteme bir bütün olarak bakmaya çalışır. Eğitim araştırmasına büyük yatırım yapar. Tüm reformlar, sonuçları ortaya çıkmadan önce titizlikle denetlenerek test edilir. Okullarda yeni fikirlerin ve sonuçların nasıl uygulanması gerektiğine yakından dikkat edilir. Dikkatlice geliştirilen ders kitapları, çalışma sayfaları ve çalışılan örnekler – genellikle Batı’da modası geçmiş olarak görülen uygulamalar – sınıfa uzmanlık kazandırmak için kullanılır. Sonuç, değerlendirmeler, hesap verebilirlik ve öğretim stilleri arasında iyi bir uyumluluktur.

İkinci ders, Amerika’nın ve İngiltere’nin zaten bir dereceye kadar yaptığı gibi, Singapur’un öğretime, özellikle matematiğe özgü yaklaşımını benimsemektir. Daha dar ama daha derin bir müfredat vurguluyor ve tüm bir sınıfın ders programı boyunca ilerlemesini sağlamaya çalışıyor. Mücadele eden öğrenciler, kendilerini sürdürmelerine yardımcı olmak için zorunlu ek dersler alırlar; daha az yetenekli olanlar bile nispeten bu sebepten daha iyi sonuçlar elde edebiliyorlar. İngiltere’de 2016’da yapılan bir analiz, Singapur yaklaşımının, geçiş sürecinde bir miktar sulandırılmış olmasına rağmen, sonuçları artırdığını ortaya koydu.

Üçüncü ve en önemli ders, mükemmel öğretmenler geliştirmeye odaklanmaktır. Singapur’da öğretmenler, en son teknikleri takip etmek için yılda 100 saat eğitim alıyorlar. Hükümet de onlara iyi para ödüyor. Daha büyük sınıflara olan ihtiyacı kabul ederler (ortalama OECD’deki 24’le karşılaştırıldığında, 36 öğrencidir). Daha iyisi ise şu; vasat öğretmenlere küçük-cılız sınıflar verilirken mükemmel öğretmen dediklerine daha büyük ve kalabalık sınıflar verirler. Kendini geliştirmek ve ilerletmek isteyen öğretmenler, öğretmen eğitimlerine katılarak daha iyi pozisyonlara -okulların bürokratik yükünü almadan- gelebilirler, “master teachers” olurlar. En iyi öğretmenler, eğitim bakanlığının ikramiyeleri ile ödüllendirilirler. Genel olarak, öğretmenlere özel sektör mesleklerindeki meslektaşları ile aynı şekilde ödeme yapılır. Öğretmenler ayrıca sıkı yıllık performans değerlendirmelerine tabidir.

Büyük Sınıflar İstenmiyor

Sistem neredeyse kusursuz. Singapur’da yüksek ve düşük başarı gösteren öğrenciler 12 yaşından itibaren ayrı okullara bölünürler, bunu diğer ülkelerde yapmak pek mümkün değil gibi. Bunu yapmanın faydaları kanıtlanmamıştır ve sınavlar üzerinde strese neden olur. Üstelik Singapur’un büyüklüğü, sıradışı bir merkezileşmeye sebep oluyor. Milli Eğitim bakanı, baş öğretmenlerin% 80’inden daha fazlasının isimle bildiğini ve tanıdığı ve bunun neler olduğunu takip etmek için kolaylaştırıcı bir yok olduğunu söylüyor. Diğer fedakarlıkların hiçbir yerde hoş görünmeyeceği aşikar. Çoğu ülkede öğretmen sendikaları ve veliler büyük sınıfta eğitime karşıdır, ne yazıkki.

Dünyada eğitim çok daha iyi olabilir, tabi Singapur’un eğitim için yaptığı ödevleri yapan olursa…

Kaynak: The Economist, https://www.economist.com/leaders/2018/08/30/what-other-countries-can-learn-from-singapores-schools