-
Geleceğin eğitimde yön bulacağı bu çağda, geleceğin eğitimine katkı sağlamak için kurulmuş bir dernek olan GED eğitim için yapılan her çalışmada bulunmak ve katkı sağlamak üzere faaliyetlerine devam etmektedir.
Eğitim. Yenilik. Gelecek.
Değerler eğitimi hakkında konuşmak için insanın birincil eğitim grubu olan doğduğu aile ile başlamak gerekir. Şefkat göstermek ve korumakla görevli olan aile, doğdukları andan itibaren çocuklarına dünyaya entegre etme uygulamalarını öğretir, kuralları ve toplumu bir ara tutan kalıpları başarılı bir şekilde hayatına adapte etmesine yardımcı olur.
Aile, çocukluktan beri değerlerin öğretildiği ve özgürlüğün uygun şekilde kullanıldığı topluluktur. Kişisel ilişkiler ve aile istikrarı, özgürlük, güvenlik ve toplum içindeki kardeşliğin temelleridir. Bu yüzden aile sosyal hayata başlar, ilk değerlerin öğretildiği yerdedir ki bu değerler toplumda ve insanla beraber yaşamı boyunca yaşamaya devam edecek değerlerdir.
Değerler, insan olarak performansa dayalı davranışımızı yönlendirmemizi sağlayan ilkelerdir. Bunlar başkaları yerine bazı şeyleri tercih etmemize, takdir etmemize ve seçmemize yardımcı olan temel inançlar veya bunun yerine bir davranıştır. Bunlar ayrıca bir memnuniyet ve tatmin kaynağıdır ve bize kişisel veya toplu olarak amaç ve hedeflerin belirlenmesinde bir rehberlik sağlar. En önemli çıkarlarımızı, duygularımızı ve inançlarımızı yansıtırlar.
Her çocuğun etrafındakilerin davranışları taklit ettiğini, sonra dışarıdan empoze edilen otorite ve disiplini kabul ettiğini unutmamalıyız. Davranışı taklit yoluyla dışsal bir düzenlemeden önce, kendinden daha büyük insanlardaki örneklerde olduğu gibi, grubunun gelenekleri ve onun üzerinde otorite sahibi olanların emirleri yerine geldiyse, kendi davranışlarını düzenleme görevini üstlenecek, gerçekten özgür ve seçenekli seçimler yapacaktır. Kişisel yararına ve aynı zamanda ortak yararına; yani kısacası, kendisine saygı duymasını sağlayan kararlar alacaktır.
Evde öğrenilen bazı temel değerler şunlardır:
Temel olarak, her bireyin her an ilettiği ve aldığı bir enerji şekli olan sevgi, çocuğun kendisiyle sosyal ve duygusal olarak dengelendiği için dürüstlük, saygı, sorumluluk ve özgüvene bağlıdır veya bağlılık gösterir. Örneğin başkalarına sevgiyi iletmek; arkadaşlık, bağışlama, iyilik, içsel mutluluk, sempati, hoşgörü, sabır, destek gibi alt değerler ortaya çıkar.
Diğer üyelere saygı duymak, aile ortamında da teşvik edilen bir değerdir, sadece insana saygı duymakla kalmaz, aynı zamanda onun düşüncelerine ve duygularına da saygı gösterir. Diğer üyelerin işlerine saygı duymak, mahremiyetlerine saygı duymak, kararlarına saygı duymak, bunlar elbette ki kişinin yaşına uygun seviyede olacaktır. Çocuğun hem kendisinin hem de saygı duymayı hak ettiği fikirlerinin ve duygularının değerli olduğunu öğrenmesi de gene aile içinde gerçekleşir.
Adalet, aynı üyeye karşılık geleni belirleyerek, aile içinde terfi ettirilen başka bir değerdir. Adaletin her birine hak ettiği şeyi vermekten ibaret olduğunu hatırlayalım. Sürekli olarak başkalarının haklarına saygı göstermeye çalışan ve her birine borçlu olduğunu veren bir adalet erdemine sahiptir.
Bir diğer son derece önemli değer sorumluluktur, çünkü yalnızca birinin değil başkalarının eylemlerinin sonuçlarının üstlenilmesini gerektirir. Bir kişinin sorumlu olması için, görev ve yükümlülüklerinin farkında olması gerekir, bu nedenle çocukların sorumluluklarını ve yükümlülüklerini net bir şekilde öğrenmeleri çok önemlidir. Çocuklarda sorumluluğun gelişimi, eğitim sürecinin bir parçasıdır; bu, çocukların önce aile yaşamına, sonra da toplumdaki yaşamlara, sorumlu ve özerk bir şekilde katılımlarını düşündürmektedir.
Kaynak: http://valoresenfamiliayasmin.blogspot.com/
Çeviri: Cüneyt Ali MERT
Değerler eğitimiyle ilgili velilerin okuldan beklentileri artıyor. Bu memnun edici bir gelişme. Ama beni biraz tedirgin eden bir durum var.
Sanki değerler eğitimi Türkçe veya sosyal bilgiler gibi bir ders olarak görülmeye başlandı. Aylık temalarla, pano çalışmalarıyla veya ibretlik hikâyelerle elbette çok güzel işler yapılabilir.
Ama değerler eğitimi için ders zili doğumla birlikte çalar. En kritik dönem de erken çocukluk dönemidir. Yani karakter oluşumu tamamlanana kadar olan zaman.
Bu eğitimin yeri ve zamanı yoktur. Çocukluktan itibaren yaşanan her hadise, yapılan her konuşma ve evde geçen her dakika çocukta değerlerin oluşumuna katkıda bulunur.
Yetişkinlerde sıkça rastlanan değersizlik hissinin temelinde, altı bezli dönemden kalan hatıralar vardır.
Bu anlamda evde çocukla yapılan konuşmalar aslında gayriresmî bir değerler eğitimi müfredatıdır. Bu müfredatın yıllık planı yapılmaz, notu karneye yansımaz. Sınavların tarihi de belli değildir.
Ne zaman ki anne babalar çocuklarıyla ilgili imtihan yaşamaya başlar, evde boş geçen dersler hatırlanır. Ve telafi programları devreye girer.
Çocuklar alfabeyi okulda öğrenirler ama anne babalarının kelimeleriyle cümle kurarlar.
Konu değerler eğitimiyse eğer, evdeki eğitimle okuldaki eğitim arasındaki fark, anne sütüyle pastörize süt arasındaki fark gibidir.
Değerler eğitimini tamamen okula havale eden anne babalar, havale masraflarına katlanmak zorundadır.
Geçenlerde bir arkadaşım anlattı.
Veli grubunda çocuğu birinci olan bir anne tüm sınıfın sınav sonuçlarını paylaşmış. Grubun yöneticisi buna çok kızmış. Çünkü onun çocuğu listenin alt sıralarındaymış.
O da el âlemin ağzı torba olmadığı için büzememiş ama gruptan atmış.
Yetişkinlerin rekabetine çocukları alet etmek ne kadar kötü!
Çocuğunun yüksek notuyla övünen de çocuğunun zayıf notundan utanan da eşit derecede hatalıdır. Çünkü hayırlı evlat tarifinde rakamlara yer yoktur.
“Millet ne der” kaygısı aile içi iletişimi günden güne zayıflatan bir tümördür. Kötü huylusu kısa sürede yayılıp iletişimi öldürür. En iyi huylusu ağrı yapar, sıkıntı verir.
Siz de benzer kaygılar taşıyorsanız, başkalarına aldırmak yerine acilen bu tümörü aldırın. Rahat edersiniz.
“Değerler” eğitiminin merkezinde çocuk, “ne derler” eğitiminin merkezinde el âlem vardır.
Sizin için hangisi önemliyse, onu seçersiniz.
Çocuklarla yaptığımız konuşmalar gayriresmî bir değerler eğitimi müfredatıdır dedik ya! İşte size satır aralarına saklanmış derslerden üç örnek…
– Anne, Türkçe sınavından 87 aldım.
– Senden daha yüksek alan var mı sınıfta?
Çocuğa giden mesaj: Senin sınavdan kaç aldığın umurumda değil. Önemli olan senin herkesten daha başarılı olman. İnşallah bütün arkadaşların senden daha düşük almıştır.
***
– Anne, matematik sınavından 95 aldım.
– Mertcan kaç aldı?
Çocuğa giden mesaj: Senin 95 alman önemli değil. Önemli olan veli toplantılarında beni gıcık eden sınıf annesi Aysel Hanım’ın oğlu Mertcan’dan daha yüksek puan alman.
***
– Baba, deneme sınavından 42 geldi.
– Hadi ya! Karneye yansıyacak mıymış?
Çocuğa giden mesaj: Önemli olan öğrenmek değil, nottur. Karnende zayıf olursa ben milletin yüzüne nasıl bakarım? Notların yüksek olması için her yolu dene. Kopya da çekebilirsin.
Çocuklarının yüksek notlarıyla övünen veya başkalarına mahcup olma kaygısıyla çocuğunun düşük notlarından utanan anne babalara ebeveynlik dersinden kaç verirdiniz?
Kaynak: http://www.turkiyegazetesi.com.tr/yazarlar/salih-uyan/600324.aspx